Poezen gered uit het asiel
In 2001 besluit het echtpaar Steven en Alice van Duijn stichting Dierenthuis op te richten. Alice werkte als vrijwilligster in een asiel, maar het ging haar aan het hart om te zien hoe uitgeprocedeerde asieldieren een spuitje kregen. 'Ik vond dat er voor hen ook een plek moest zijn. Ik nam er een mee naar huis, en toen nog eens een.'
Verhuizen
Steven en Alice woonden in die tijd in Wilbertoord net onder Nijmegen en toen ze op een gegeven moment 50 katten en 12 honden hadden hebben ze een stichting opgericht en zijn ze donateurs gaan zoeken. Inmiddels is het stel vanuit Brabant naar Almere verhuisd en wonen zij nu samen met 250 katten, 70 honden en 6 paarden en pony’s!
Straathonden aan hun lot overgelaten
Vanuit de hele wereld krijgen ze aanvragen voor opname. 'Het zijn allemaal schrijnende verhalen, dieren in echte nood'. Alice: 'De dieren komen uit allerlei asielen in Nederland en het buitenland, of bij particulieren die er uiteindelijk geen raad meer mee weten. Er zijn veel landen waar geen euthanasie mag worden toegepast, waardoor veel straathonden in een overvol dierenasiel belanden en vaak aan hun lot worden overgelaten.'
Stap voor stap
Eenmaal opgenomen door Alice en Steven wonen de dieren in ruime huiskamers die gezellig zijn ingericht en uitkomen op de grote speelweide met zwemvijver. Het dierenthuis heeft een inpandige kliniek, gerund door een vast medisch team waar de dieren bij binnenkomst worden nagekeken en gecontroleerd op ziektes en afwijkingen. In de verschillende kamers zitten zieke of gehandicapte katten, maar ook bange en schuwe honden, honden die invalide zijn of met gedragsproblemen. Buiten is een stal voor oude paarden waarvan sommigen nog net op tijd gered zijn van de slager. Ze mogen hier de rest van hun leven blijven.
Kattenparadijs voor afgedankte poezen
Eén van de grote huiskamers is omgetoverd tot kattenparadijs: op een hemelbed en kleurige Fatboy-kussens liggen, hangen en spelen tientallen katten. 'Deze beesten hebben kattenaids. Mensen slaan totaal op hol als ze dat woord horen, terwijl het totaal ongevaarlijk en niet besmettelijk is voor de mens. Wel voor andere katten, dus we zorgen er heel secuur voor dat ze binnenblijven', zegt Alice.
Tot hun laatste snik
In andere ruimtes liggen de zieke of stokoude beestjes, vaak op warme dekbedjes, krabpalen, in bakken met stro of zelfs in kinderbedjes. Invalide honden krijgen zelfs ontbijt op bed. Veel beestjes hebben een rolstoel of beschermzak van stof zodat ze hun drukplekken bij hun achterwerk niet bezeren. Alice en de vrijwilligers doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is en laten ze lekker ravotten buiten. Maar niet alle dieren redden het. Alle beestjes die uiteindelijk sterven door ziekte of ouderdom worden gecremeerd en uitgestrooid op een speciaal veld bij het dierentehuis. Alice: 'Zo is de cirkel voor ons rond. Dit was hun thuis en blijft hun thuis.'
Wil je helpen?
Per week gaat er in het dierentehuis wel zeshonderd kilo vlees doorheen en ook de dierenartskosten zijn hoog. Stichting Dierenthuis is voor inkomsten volledig afhankelijk van donateurs en adoptanten en ontvangen geen subsidie. BinnensteBuiten deelt graag het bijzondere verhaal van deze dierenliefhebbers en laat zien waar je Alice en Steven kan steunen of een dier op afstand kan adopteren.
