Ontspullen en verhuizen
Op het oude Campinaterrein in Roermond zijn 42 energieneutrale sociale huurwoningen gebouwd en zeven daarvan zijn tiny houses. Jefte (26) en haar moeder Els (66) wonen op een steenworp van elkaar in hun eigen tiny house. 'We wonen dus niet samen’, verduidelijkt Jefte. 'Ik woon in het middelste huis en mijn moeder twee deuren verder. We houden heel veel van elkaar, maar niet zoveel!’ grapt ze.
Samen met de buurt
Jefte hoort via haar moeder over de bouw van de tiny houses. De twee besluiten er meteen werk van te gaan maken. Mensen kunnen zich aanmelden en ook actief deelnemen aan hoe de wijk precies vorm gaat krijgen. Jefte krijgt hier meteen een goed community gevoel bij. ‘Weten wie je buren zijn en elkaar kunnen helpen wanneer dat nodig is. Het is mooi wanneer je daar deel van uit kunt maken.’
Tiny is eigenlijk best groot
Juli 2021 krijgen Jefte en Els hun sleutel. Voor Jefte betekent dat: ruimer wonen! Hiervoor woonde ze in de binnenstad van Roermond in een appartement van 45 vierkante meter. Haar woning is nu 50 vierkante meter met hoge plafonds. ‘Ik moet er wel om lachen dat ik naar een tiny house verhuis om ruimer te gaan wonen. Ik ben wel de enige hier in het blok die dat gedaan heeft. De rest moest echt terugschalen. Net zoals mijn moeder.’
Verzamelwoede
Hoe anders was het voor moeder Els, een kringloopster pur sang. Decennialang verzamelt ze vintage pareltjes en designmeubelen. Die passen prima in haar vorige huis van 150 vierkante meter, maar nu niet meer. ‘Uiteindelijk gaan veel spullen je toch ook benauwen en besef je: met minder ben ik ook gelukkig. In dit huis moet ik echt kiezen voor functionaliteit en niet voor grote spullen.’
Spullen opslaan kan ook
Voor Jefte was haar moeder's verhuizing naar een tiny house ook nog eens een enorme opluchting. ‘Ik moet eerlijk zeggen: ik moest echt lachen toen ze zei dat ze voor een tiny house wilde gaan, maar opgelucht was ik ook. Ik zat weleens te denken aan haar verzamelwoede; hoe moet dat later?! Wanneer mijn moeder naar een bejaardentehuis of iets zou moeten en dan moet ik al die spullen gaan opruimen en uitzoeken! Dus ik ben echt blij dat ze die stap heeft gezet. Maar ik weet dat een pittig proces voor haar is geweest. Ze heeft echt best wel wat weggedaan. Er staat nog een garagebox vol, maar dat geeft niet. We doen het in stapjes! Het grootste deel van de garagebox gaat leeg! Dat heeft ze me beloofd.’
Gouden regel in huis
De appel valt evengoed niet ver van de interieurboom. Wanneer je bij Jefte binnenloopt word je omarmt door een eclectische collectie aan meubels en schilderijen die ze door de jaren heeft verzameld. Jefte heeft namelijk zelf ook een bescheiden verzamelwoede. Alleen houdt ze zichzelf aan de gouden regel. Komt er iets ‘nieuws’ in huis? Gaat er iets anders weer uit! ‘Ik verzamel veel dingen die ik leuk vind. Soms past het niet bij elkaar, soms wel. Er zijn ook dingen in het interieur die wij zelf hebben gemaakt. Zoals een schilderij dat ik heb geborduurd. Of de gordijnen die hier voor mijn slaapkamerraam hangen.'
Dierbare spullen blijven
Jefte is vijftien jaar oud als zij haar vader verliest aan ALS, een spierziekte. Bijna alles in haar interieur kan worden ingeruild met wat anders, maar niet de spullen van haar vader. ‘Zoals dit album van Paul Simon; Graceland. Mijn vader luisterde veel naar klassieke muziek. Dat vond ik als kind zo saai! Maar hij had ook deze gezellige plaat en daar kon ik wel wat mee. Dus dan luisterden we uren samen naar deze liedjes en dansten we in de woonkamer. Mijn vader was ook een erg creatieve man. Hij tekende veel. Hij heeft ook de achterkant van mijn hoofd getekend toen ik nog klein was. Die tekening hangt ook hier aan de muur.'
Samen klussen
De vriend van Jefte heeft ook geholpen in huis. Hij heeft de enorm hoge muren als een ware acrobaat geschilderd en ook de muren in het toilet zijn pareltjes geworden door het behang. Bij Els in huis was het vooral zijzelf die de handen uit de mouwen heeft gestoken. Els: ‘Ik ben echt een doe-het-zelver. Ik heb de vloer gelegd en de muren geschilderd. De muren zijn hoog en die wilde ik optimaal gebruiken. Vandaar de leuke boekenplanken die tot ver naar boven doorlopen. Als je dit soort dingen zelf aanpakt, dan kun je alles ook precies doen zoals je het zelf wil. Zo heb ik het graag.’
Eigen tiny house bouwen in de toekomst
Al met al, zijn Jefte en Els enorm tevreden met hun eigen tiny house. Maar toch kriebelt het bij Jefte om nog een stapje verder te gaan: ' Waar ik wel op hoop is dat ik ooit samen met mijn vriend een eigen tiny house kan gaan bouwen midden in een stukje natuur. Maar dat is echt nog toekomstmuziek. Voor nu zijn mijn moeder en ik dankbaar dat we hier zo fijn kunnen wonen. We zitten hier goed op onze plek. Voorlopig zijn we hier niet weg te slaan.'
