Door Mina Amhil
Elif groeit tot haar twintigste op in Den Haag in een Turkse slagersfamilie. Een tijd waar ze -nu als vegetariër- met een grote glimlach aan terugdenkt. “Als klein meisje nam mijn vader mij wel eens mee naar de boerderij en de veehouders. Ik vond het erg leuk om buiten te zijn met mijn vader, de kippen en de koeien. Mijn vader deed zijn werk met veel liefde; ook voor de dieren. Maar ik heb er altijd een haat- liefde relatie mee gehad. Al heel gauw besloot ik: vlees eten, dat is niets meer voor mij.”
Jaren later richt ze een succesvol bedrijf op in haar woonplaats Amsterdam waar ze grote en kleine bedrijven helpt een bijdrage te leveren aan een betere wereld. Wanneer Elif haar koelkast opentrekt in haar appartement is deze allesbehalve vol. Enkele tomaten, een selderij en een fles sap. Een bewuste actie van Elif. “Heel anders dan die propvolle koelkast van mijn ouders vroeger. Ik heb aan die levenswijze van mijn ouders een eigen draai gegeven. Ik koop alleen datgene wat ik nodig heb. Mijn gedachte wat betreft duurzaamheid: kijk eerst naar de kleine dingen die je kan veranderen.”
Elif daagt de macht der gewoonte graag uit. Ze zet vraagtekens bij de dingen die we dag in dag uit doen, zonder goede reden maar uit pure gewenning. Dat blijkt wel uit Elifs appartement, niets is toevallig, alles is clean, ontspullen is haar mantra. Des te meer vallen een aantal souvenirs van haar recente reis door Japan op. “Duurzaamheid is overal een hot topic - het woord wordt zo vaak gebruikt -, maar dat hele woord kwam ik in Japan niet tegen! De reden daarvoor is dat duurzaamheid helemaal ingebakken zit in hun cultuur; hun DNA. Ze hebben de filosofie dat alles - ook hun producten - een ziel heeft. Je gaat bewuster om met alles wat je gebruikt in je leven. Daar ben ik nog meer geïnspireerd geraakt.”
Op de vraag welke gewoonte de meest hardnekkige is wijst Elif naar haar kledingkast. “Kleding is de tweede meest vervuilende industrie ter wereld. Maar mode en kleding is toch ook een stukje van wie ik ben. Dus voor mij - en misschien ook voor anderen - is het echt het moeilijkste terrein om te leren duurzaam te denken! Niets meer doe ik uit gewoonte. Als ik een feestje heb of naar een speciale gelegenheid ga, ga ik niet meteen kijken of ik ergens een leuk outfitje kan scoren. In plaats daarvan zoek ik naar alternatieven. Eerst ga ik shoppen in mijn eigen kledingkast. Kijken wat ik heb. Als ik per se iets anders nodig heb dan kijk ik of ik het vintage kan vinden, van een vriendin kan lenen of kan lenen bij de kledingbibliotheek hier in Amsterdam. Dat wil dus zeggen: je leent een kledingstuk zoals je een boek uit de bieb leent. Dit jaar is de uitdaging dat ik zo min mogelijk koop. En als ik iets koop, koop ik niet meer bij de grote confectiewarenhuizen. Daar draait het namelijk om dat je kleding blijft kopen. En van die gewoonte wil ik af.”
‘’Maar ik vind echt: je hoeft geen afstand te nemen van alle dingen die je leuk vindt om je eigen duurzame DNA te kweken. Je moet alleen leren tot andere oplossingen te komen. In Japan hebben ze ook gouden lijm. Wanneer je iets breekt lijm je het met gouden lijm weer aan elkaar. Iets heeft juist schoonheid wanneer het gebroken is en weer een geheel wordt.”
Terwijl ze in haar kledingkast neust schalt de bel door het appartement. Elif trekt de deur open en haar ogen volgen haar dochter Joya en zoon Denne Dean terwijl ze de jassen ophangen in de gangkast. De deur blijft op een kier staan met het licht nog aan: “Joya lieverd, deur dicht anders gaat het licht niet uit he!” Joya kijkt haar moeder aan en sluit de deur. “Hahaha ja, ik wil natuurlijk dat al die kleine handelingen in ons DNA gaan zitten! Op een gegeven moment spreekt zo’n handeling voor zich.”
“Ik voel voor mezelf een missie om bij anderen te motiveren in het klein de dingen anders aan te pakken. We hebben deze planeet gemaakt tot wat het nu is. We kunnen er ook voor zorgen dat we er samen iets beters van kunnen maken. Ik ben een hoopvol mens, ik hou niet zo van cynisme of doemdenken. Veel huizen bijvoorbeeld die nog op gas draaien voelen voor mij in 2020 aan als ‘paard en wagen’, maar daar kunnen we met z’n allen echt iets aan doen. Verduurzamen is geen kwestie van links of rechts, arm of rijk, hoog of laag IQ. Het is iets want ons allemaal aangaat en waar we allemaal iets in kunnen betekenen, ons steentje in kunnen bijdragen. Ieder op onze eigen manier. Ik vergelijk het met dansen. Dat kan ook iedereen. Maar als je niet beweegt gebeurt er ook niets.”
TOP VIJF DUURZAME LIFESTYLE TIPS VAN ELIF:
1. Leen of ruil in plaats van te kopen!
2. Koop spullen die je vaak gebruikt. Huur of leen spullen die je weinig gebruikt.
3. Ga voor kwaliteit en niet voor kwantiteit
4. Geef mensen minder spullen- maar meer aandacht.
5. Je hebt niet meer ruimte nodig! Maar minder spullen!
