Want na plaatsingen in Jemen, Afghanistan en bij de NAVO in Brussel keerde hij afgelopen zomer terug naar Irak. Voor het eerst zonder zijn vrouw en kinderen. Vanwege de onveilige situatie daar op dit moment. En dus bivakkeert hij de ene maand in Bagdad; In een kamer van 12 vierkante meter, met een gedeelde douche op de gang en een kogelvrij vest naast de deur. En woont hij de andere maand in een oer-Hollands pakhuisje in de binnenstad van Groningen. Samen met zijn van origine Palestijnse vrouw Nina geven zij een kijkje in hun niet alledaagse onderkomen. ‘Een graanpakhuis uit de 19e eeuw. Hoe Hollands wil je het hebben?’

Pas tijdens de verhuizing ontdekken ze dat de plafonds wel héél erg laag zijn. Met robuuste houten balken. Zoals je vroeger veel in oude huizen ziet. ‘Het geeft een charmante uitstraling aan onze woonkamer. Maar ik stoot hier met mijn 1 meter 89 wel nog minstens iedere dag mijn hoofd.’ Michel en Nina hebben het huis tijdens het begin van de coronacrisis halsoverkop gehuurd. ‘Whatsappend met de makelaar. Want vanwege de strenge lockdown konden wij niet zomaar vanuit onze vorige woonplaats in Brussel naar Groningen rijden. En op de foto heb ik toch de hoogte niet helemaal goed kunnen inschatten.’

Mix van Hollands en Oosters
Maar spijt hebben ze tot nu toe niet gehad. Want of ze nu in een ruime loft of een klein huurappartement wonen, het gaat erom dat ze zich thuis voelen. En dat zit m onder meer in de persoonlijke spullen die ze door de jaren heen verzameld hebben. Van oudhollandse schilderijen (een replica van De Heilige Maagschap – van Geertgen tot Sint Jans), tot exotische planten en Oosterse religieuze figuren. ‘Sinds ik getrouwd ben met Michel hebben we al op zoveel verschillende plekken gewoond. Ik vind het fijn om de spullen mee te nemen die me herinneren aan thuis, aan Jeruzalem’, legt de Palestijnse Nina uit. En andersom geldt dat ook voor Michel, die in de jaren ’60 opgroeide in de Amsterdamse Pijp.

Veel souvenirs
Behalve de familiestukken is er ook veel ruimte voor de souvenirs en bijzondere kado’s die Michel in het kader van zijn werk krijgt. Zoals bijvoorbeeld de hanger gemaakt van schelpen. ‘Het is afkomstig van de Marshall Islands. Ik was daar om te onderhandelen over het klimaatakkoord. Het ligt héél erg afgelegen in de Stille Zuidzee. Er is haast geen betere plek om te voelen hoe bedreigend klimaatverandering kan zijn. Dit schelpenfiguur is voor mij een tastbare herinnering aan die tijd en aan die bijzondere ervaring.’

Contrast met Bagdad
De trots van het bescheiden appartement is volgens Michel de badkamer. ‘Vrij basic, maar wel ruim vergeleken met de rest van het huis. En bovendien een groot contrast met Bagdad, waar ik de wc en de badkamer moet delen. Alsof ik weer op kamers woon.’

De ramen van zijn kamer zijn voor zijn eigen veiligheid dichtgemaakt met staal. Hij is er inmiddels aan gewend. Maar het is elke maand toch weer extra fijn thuis komen in Groningen.

‘Al is het hoge Noorden voor een geboren Amsterdammer alsnog wel vrij exotisch.’  Waar ze over twee jaar wonen, dat weten ze nog niet. ‘We’ll see. Het reizen (en verhuizen) zit ons inmiddels in het bloed. Maar voor nu hebben we ons anker uitgegooid in de stad Groningen. En dat voelt goed. Dat voelt als thuis.’