Op 23-jarige leeftijd besluit Nichon om de wereld over te reizen en letterlijk te leven uit haar rugzak. Op een klein budget; zonder spullen. ‘Ik wilde iedere vorm van comfort en zekerheid opgeven en in die periode minimalistisch leren leven. In Amerika was ik een poos onderdeel van een kunstenaarscollectief dat me de kunst van het dumpsterdiven bijbracht. Even een drempel waar je overheen moet. Maar omgekeerd in de container verbaasde ik me erover hoeveel goede etenswaren klakkeloos worden weggegooid. We deden het uit geldgebrek zeker, maar het gaf me ook voldoening.’

Eenmaal terug in Nederland wil Nichon de lijn door blijven trekken. Niet zozeer door te dumpsterdiven voor maaltijden maar door met een hernieuwde blik te kijken naar haar kledingkast. ‘Ik hou van mode en ben echt geen jeans en T-shirt persoon. Mijn stijl is uitgesproken en kleurrijk. Ik weet nog dat ik voor- toen nog- Koninginnedag een hele strategie bedacht om aan de juiste tweedehands kleding te komen. Om 06.00 uur opstaan met een strak schema met welke buurt ik op welk moment moest bezoeken. Mijn motivatie om tweedehands kleding te kopen was een financiële met als bonus dat het ook nog eens duurzaam is.’

Nu twaalf jaar later heeft Nichon iets meer geld te besteden maar wil ze het gewoon echt niet meer; nieuwe kleding. Ze houdt samen met een groep buurvrouwen kledingruilfeestjes. Maar dan breekt de coronacrisis uit en zijn deze bijeenkomsten niet meer mogelijk. De dames zoeken naar een alternatief. En zo ontstaat de Ketting Kledingruil. Een laagdrempelige en coronaproof manier om kleding te ruilen.

Dit is hoe het werkt. Er is een logische route in een dorp of stadsdeel. En op die route rouleren tassen. Je kan er kleding in doen maar je kan er ook iets uit halen. Via een appgroep houden de dames contact, en er worden foto’s van vondsten gedeeld. Inmiddels zitten er 90 adressen in de Amsterdam-Noord ketting waar Nichon bijzit en circuleren er 16 tassen. ‘We merken dat we niet alleen kleding ruilen maar ook echt dat je communities vormt. Het voelt als een ‘sisterhood’. Je leert buurtgenoten beter kennen en leert het persoonlijke verhaal kennen achter een kledingstuk of een paar schoenen. Het is ontzettend leuk om te zien hoe iets bij jou in de kast een nutteloze plek inneemt en iemand anders weer laat stralen. Je kan op een hele creatieve manier je kledingstijl verbreden of onderzoeken.’

Maar de verleiding om nieuwe kleding te kopen ligt ook bij Nichon voortdurend op de loer: ‘Omdat ik met mode bezig ben krijg ik op mijn Instagram (@up for swaps) op alle algoritmes kledingadvertenties te zien. En plopt er zo een advertentie met een broek op die ik zo mooi vind! Maar ik laat het aan me voorbijgaan.’

Een week later zit er in de ruiltas een jurkje van hetzelfde stofje als op de advertentie. ‘En daar ben ik dan net zo blij mee. Het is een sport om op die manier dingen te vinden en te ruilen.’

Inmiddels worden er onder haar begeleiding door heel Nederland Ketting Kledingruil initiatieven opgezet. Want uiteindelijk is dit initiatief voor haar meer dan ervoor zorgen dat je met de meest hippe outfitjes voor de dag komt. ‘Ik heb mode gestudeerd. Er is echter een goede reden waarom ik niet in de mode werk. Het staat me echt tegen dat het zo’n verspillende industrie is. Haute couture is een kunstvorm, daar kan ik eindeloos van genieten. Maar commerciële mode is heel veel produceren en heel veel vervuilen. Dat moet anders.’

Gelijkgestemden hoef je natuurlijk niet te overtuigen. Voor Nichon is het dan ook heel belangrijk om mensen te bereiken die haar zoektocht naar tweedehands kleding in eerste instantie een bizarre bezigheid vinden. ‘In Amsterdam-Noord is het grofvuil echt fantastisch. Meestal doe ik samen met mijn zoontje een rondje daar. En je vindt van alles. Ik had een nep bontjas aan, ik zag er beste glamorous uit terwijl ik in dat grofvuil aan het neuzen was. En toen kwam er een man en hij keek me met verbaasde ogen aan van: doe je dit vaker?’

De man geeft bij Nichon aan dat hij thuis nog kleding heeft liggen. Zijn eigen zoontje past er niet meer in, en hij stond op het punt het weg te gooien. Misschien is het iets voor haar zoontje. ‘Ik zag een kans om deze man te motiveren om de kleding van zijn zoontje op een goede manier her te gebruiken. Niet alles hoef je nieuw te kopen en je kunt je kleding ook weggeven aan anderen. Maar ik merkte dat hij daar een beetje moeite mee had.’

Nichon loopt mee om de kleding op te halen en geeft hem haar nummer voor het geval hij nog iets weg wil doen. Later krijgt ze het berichtje: ‘Ik ben blij je ontmoet te hebben. In mijn jeugd hadden we niet heel erg breed en moest ik het met afdankertjes doen. Misschien ben ik nu te ver doorgeslagen de andere kant op! Ik kan nog veel van je leren’. ‘Ik vind het zo mooi dat hij daarvoor openstond. Ik riep echt uit naar mijn vriend: ik heb een zieltje gewonnen!’

De Ketting Kledingruil begon als een concessie gedurende coronatijd maar is inmiddels uitgegroeid tot een volwaardig initiatief.  Inmiddels zijn er 227 ketting in Nederland. En lopen ze in Duitsland, Zwitserland en Spanje ook warm voor de reizende kledingtas. Waarbij gezelligheid en idealisme hand in hand gaan. ‘Ik hoop op een sneeuwbaleffect, stap voor stap tot die bal gaat rollen en het vanzelf gaat. Tot die tijd is iedere mindset verandering er weer eentje!’

Wil jij je aansluiten bij een lopende ruilketting, of een nieuwe starten in je eigen woonplaats? Meld je hier aan