‘Je moest in die tijd hard werken voor wat je wilde en daardoor kreeg je haast automatisch respect voor de spullen die je had, je was er zuinig op’, zegt Wilma. ‘Ik hoor mensen nu over duurzaamheid spreken alsof het iets nieuws is, maar ik doe al jaren niets anders. Alles wat er was, werd zo vaak mogelijk hergebruikt. Dat was heel normaal.’

Wegwerpgeneratie

‘De generaties na mij zijn opgegroeid in een wereld van consumeren en produceren waardoor weggooien heel normaal werd. Door deze coronaperiode worden we gereset. We gaan naar een nieuwe modus waarbij duurzaamheid bovenaan de lijst komt te staan’, zegt ze. Het is voor Wilma een automatisme geworden om duurzaam te leven en denken. Eten weggooien? Geen haar op haar hoofd die daaraan denkt. ‘Ik weet er altijd weer iets nieuws van te maken.’

Meer dan 6000 stenen opnieuw gebruikt

‘Ons huis dateert uit 1619: het is heel oud en wat mij betreft dus al sowieso duurzaam. Toen we het kochten voelden we dat we hier de tijdgeest van de afgelopen eeuwen terug moesten brengen. Het was een bouwval, want het had blootgestaan aan weer en wind. Wat er nog authentiek was aan dit huis hebben we geprobeerd te redden. Zo heb ik meer dan 6000 oude stenen afgebikt. Echt een hels karwei waar ik maandenlang over gedaan heb, maar zo de moeite waard. Die stenen gaan al eeuwenlang mee.’

Zelf kleding maken

Wilma maakt al vanaf dat ze zeven jaar oud is haar kleding zelf. 'Mijn eerste kledingstuk was een kokerrokje, gemaakt van twee stalen van gordijnen en die naaide ik aan elkaar. Een zoom kon ik nog niet maken, maar ik was heel trots op mijn creatie. Ik woonde in een boerendorp en werd wel uitgelachen om wat ik aan had, maar ik had gewoon de behoefte om anders te zijn. Dus door zelf mijn kleding te gaan maken zag ik er al snel anders uit. Ik werd wel nagekeken hoor, maar ik haalde daar op een gegeven moment juist mijn kracht uit. Ik had al vroeg door dat wat mensen precies van mijn vonden niet zo interessant was.’

Schat zoeken op de vuilstort

‘Ik kwam als kind ook haast wekelijks op de vuilnisstort in ons dorp, die lag op weg naar school. Ik vond het fantastisch om te zien wat mensen allemaal weggooiden en nam vaak iets mee naar huis. Kringloopwinkels bestonden toen nog niet. Nu gelukkig wel, ik kom er heel veel. Daar haal je vaak echt de mooiste kleding vandaan die ik dan verwerk in een nieuw kledingstuk. Ik maak hoeden, jassen, jurken en rokken voor mezelf van allerlei echte stoffen als satijn, katoen, wol en linnen. Stukjes tapijt en tafelkleden heb ik ook wel eens gebruikt. Ik heb niets met synthetisch spul. Daar ben ik heel kieskeurig in. Overigens knap ik ook tweedehands meubels op met een leuk kleurig stofje. Die staan ook door mijn hele huis.’

Duurzaamheid doorgeven

‘Ik praat ook met mijn kleinkinderen over waarom duurzaamheid en consuminderen belangrijk is. Ik kan ze alleen maar inspireren door te doen wat ik doe en te zijn wie ik ben. In de hoop dat voorbeeld doet volgen. Ik probeer zo min mogelijk aanslag te doen op moeder aarde.' 

Doe zoals Wilma

Al die jaren duurzame ervaring, daar willen wij natuurlijk ons voordeel mee doen. Daarom wat tips van Wilma op een rij. 

• Kom van de automatische piloot af! Kijk naar de kleine dingen die een verschil maken.
• Denk bij inkopen goed na wat je echt nodig hebt en koop bij lokale, specialistische ondernemers. Als je gaat voor kwaliteit ben je meestal ook al duurzamer bezig.
• Duurzaam leven is geen kwestie van creativiteit, maar een kwestie van mentaliteit. Gewoon proberen wat je zelf kan doen. Als het even niet lukt, laat het los en ga er later mee verder.
• Bijvoorbeeld: als ik een kleine lapje stof over heb, al is het maar tien vierkante centimeter, dan maak ik er met de kartelschaar een leuk randje aan, ik doe er een lekker zeepje in, in dezelfde kleur, bindt het dicht met een leuk strikje et voilà, je hebt een leuk piepklein cadeau om weg te geven.