Anne de Ruijter is een gedreven diplomaat en werkt fulltime op de Afdeling Crisisbeheersings- en Vredesoperaties bij Buitenlandse Zaken. Door de progressieve spierziekte SMA type 2 gebruikt zij een rolstoel. Ze haalt alles uit het leven; verbouwde dit winkelpand tot een rolstoelvriendelijk huis, leert Arabisch en is net terug van een reis naar het Midden-Oosten. Lees hier alles over Anne.

Fotografie: Roos Eijmers

Hoe begon jij bij Buitenlandse Zaken?

Na een baan als politiek redacteur bij de Rijksvoorlichtingsdienst, ben ik begonnen als woordvoerder bij Buitenlandse Zaken. Een hele gave baan voor een politieke junkie als ik, omdat je dichtbij het vuur zit. Daarnaast gaf het mij de mogelijkheid om alle verschillende kanten van Buitenlandse Zaken te leren kennen, zodat ik goed kon kiezen welke volgende baan ik wilde!

Heb jij tips voor jongeren die ervan dromen carrière te maken bij Buitenlandse Zaken?

Jonge mensen die een internationale carrière ambiëren, moeten zeker een poging wagen bij Buitenlandse Zaken. Er zijn zoveel verschillende onderwerpen waar wij ons mee bezig houden, van klimaat tot wapenexport, van missies tot vrouwenrechten. Dit betekent dat we ook veel verschillende achtergronden kunnen gebruiken, ook natuurkundigen en sterrenkundigen. Dus wees vooral jezelf in een sollicitatie!

Welke reis voor jouw werk zal je altijd bijblijven?

Ik ben een paar weken geleden in Israël en de bezette Palestijnse Gebieden geweest. Daar mocht ik langs de verschillende militaire en civiele missies in het land. Bijzonder om de papieren werkelijkheid eindelijk in real life te zien. Het is een prachtig gebied, maar tegelijkertijd is er erg veel spanning en onrust. Om dat met eigen ogen te zien en te horen, geeft mij nog meer motivatie voor ons belangrijke werk.

Hoe heb jij Arabisch leren spreken en hoe belangrijk is dat in jouw werk?

Het Midden-Oosten heeft mij altijd al geboeid. Ik denk dat de oorsprong van die interesse ligt in het eten, de vele kruiden en specerijen. Aangezien ik in mijn werk als woordvoerder vaak aan de slag moest met conflicten in het Midden-Oosten, werd mijn interesse alleen maar groter. Daarom heb ik toen de beslissing genomen om Arabisch te gaan leren in Tel Aviv. Het is een ontzettend lastige taal omdat je een heel nieuw schrift moet leren, maar ik kan wel al een aantal beleefdheden en een kort gesprekje. Als ik in mijn werk een gesprek heb met een Arabisch sprekend persoon en ik het gesprek kan beginnen in het Arabisch, is het ijs gelijk gebroken en sta ik al op +1. Dit is dus erg waardevol!

Wat is jouw lievelingsgerecht uit de Arabische keuken?

Ik heb niet één favoriet gerecht. Het leuke aan de Arabische keuken is juist de veelzijdigheid. Vaak wordt de hele tafel gevuld met allerlei kleine gerechten om te delen. Die manier van eten vind ik naast erg lekker, ook erg gezellig. Dat maakt de onderlinge verbinding die uitgaat van eten nog groter.

Wat betekent jouw hulphond Jopie voor jou?

Jopie is echt mijn rechterhand. Zij geeft mij de mogelijkheid om zelfstandig te kunnen wonen door deuren open te maken, dingen op te rapen en het licht aan te zetten. Ze kan ook kleine zorghandelingen zoals mijn sjaal afdoen of mijn voeten verplaatsen. Daarnaast is het ook erg gezellig om haar altijd bij mij te hebben!

Geschreven door
Annamara Hamersma
Datum