Geen dag hetzelfde
Hoog water, sneeuw en vroeg lenteweer: in februari komt alles samen. ‘De temperatuurschommelingen van nu zijn uitzonderlijk, en dat betekent dat er weer nieuwe veranderingen voor de deur staan. Het is van dag tot dag anders en dat maakt mijn werk zo leuk’, zegt Daan.

De een zijn dood...
Je moet van goeden huize komen om hoog water het hoofd te bieden. Bevers hebben het zwaar als zij door het binnenstromende alpenwater niet meer in hun burcht kunnen en zich naar hoger gelegen bouwsels moeten verplaatsen. Of mollen en muizen, die overvallen door het water tussen drijvende boomstammen naar droog land zwemmen. Met wisselend succes, want wie erin slaagt de goede kant in te zwemmen kan eenmaal aan land opgewacht worden door een buizerd.

‘Er gebeuren heftige dingen, maar dat is ook het mooie van de natuur. De een zijn dood is de ander zijn brood, zeker in deze periode,’ zegt Daan. ‘Ik denk dat de kleinste soorten het vooral moeilijk hebben, maar ook voor reeën, hazen en vossen is het zwaar: dieren die geen fanatieke zwemmers zijn, en nu noodgedwongen de stroming moeten zien te trotseren.’

Geniet op afstand
Omdat de hoger gelegen gebieden steeds smaller worden, zijn sommige delen afgesloten. ‘Zo voorkomen we dat dieren gestoord worden die net voor hun leven gezwommen hebben. Je wil niet dat een uitgeputte muis voor een mens weer het water in vlucht. Als boswachters beperken we ook onze eigen bewegingen in het gebied. Onze boodschap naar natuurliefhebbers is in deze periode: kom kijken, maar doe dat vanaf de dijken en vermijd drukke plekken.’

Toch is het niet alleen maar kommer en kwel voor de bewoners van de uiterwaarden. Het binnenstromende alpenwater vult poelen met vissen, die daar blijven nadat het water gezakt is: goed nieuws voor reigers en andere visliefhebbers. Ook planten profiteren wanneer door het water meegevoerde zaden achterblijven in de vruchtbare sliplaag. Met het terugtrekken van het water en het smelten van de sneeuw komen er voedselrijke grasstroken tevoorschijn met slakjes en zaden. Dat trekt weer zwermen uiteenlopende vogels. Zo geeft de rivier de bijzondere natuur van de uiterwaarden vorm.

Onvoorspelbaar
‘Ik verbaas me steeds weer over de veerkracht van de natuur. Je ziet de kracht van het water en effect ervan op het landschap. De rottingsgeur, een weggespoeld pad, beverknaagsporen op anderhalve meter hoogte. Hoog water is een van de mooiste periodes. Het is extra bijzonder omdat het onvoorspelbaar is. Je weet niet hoe het zich dit keer gaat ontvouwen en wat de effecten op korte en lange termijn zijn: Welke soorten gaan we dit keer aantreffen? Hoe gaat het met de muizenstand? Wat doen de bomen en de ooibossen? Hoe lang gaan we het water vasthouden? Je weet het niet! Ik kijk ernaar uit wanneer het komt en ook wanneer het verdwijnt, omdat je dan je gebied opnieuw leert kennen.’