De horeca is open en de chefs wachten op hun kersverse levering smaakvolle en unieke groenten en bloemen uit de kas. Dat betekent dat rond twaalf uur ’s nachts Janneke haar wekker afgaat. Ze verzamelt de bestellingen uit de horeca en rijdt in 35 minuten van Ridderkerk naar de kas in Raamsdonk. In de vroege ochtend oogst zij alles in de kas wat die dag is besteld en naar de horeca wordt gebracht. Postelein, micro-pastinaak, paarse spitskool of gele bonen of eetbare bloemen: chefs hebben hun ingrediënten verser dan vers binnen.

Exoot in de kas

Het telen van deze bijzondere groenten begon toen er per ongeluk een exoot in hun kas groeide. Er zaten een aantal paksoiplantjes tussen de geleverde sla- en andijvieplanten. Dit pakte verrassend goed uit en was het begin van een kas vol bijzondere producten.

Cees en Janneke begonnen met het verkennen van de nichemarkt, onbekende groentesoorten. Janneke stortte zich op de onbekende vergeten groenten en eetbare bloemen. Janneke: 'Aanvankelijk googelde ik gewoon. Later ben ik er ook oma’s kookboeken en culinaire tijdschriften bij gaan pakken om te kijken wat ik daar nog in kon vinden. Je kijkt om je heen als je reist, in restaurants, buitenlandse markten; je gaat zoeken, zoeken, zoeken. Zoekend naar iets vreemds, waarvan je denkt dat het interessant is voor je klanten. Je houdt je ogen altijd open en probeert de chefs en consument de echte smaak wweer te laten ervaren.'

Eetbare geraniums

Ieder jaar probeert Janneke zo’n 25 nieuwe soorten uit, waarvan er jaarlijks zo’n drie tot vier overblijven waar ze mee doorgaat. Het is de sport om te bedenken wat chefs nu en in de toekomst willen gebruiken. Ze laat zich dan ook niet uit het veld slaan als er iets in haar kas groeit waar zij potentie in ziet, maar de horeca nog niet. Niemand moest iets weten van haar eetbare geraniums, maar vier jaar later wilde iedere chef het op zijn bord hebben; zowel bloem als blad.

Janneke: 'Het is een continu proces, niet te vangen in een hokje. Ik vraag me altijd af: waar zou interesse in zijn? Willen mensen nog steeds gezond en lokaal eten? Zo houd je allerlei dingen in je hoofd wanneer je nieuwe soorten uitprobeert.'

Natuurlijk telen

'Vroeger stookten wij gewoon in de kas en ging de verwarming aan. Nu laten we de natuur gewoon haar werk doen. Je gaat met de seizoenen mee en zaait en oogst wanneer dat kan. De kas wordt dus niet meer verwarmd. Maar dat gaat eigenlijk altijd goed, door de ervaring die we inmiddels hebben opgedaan. Je weet wat je kan oogsten wanneer het vriest en wat niet.'

'Planten hebben ook rust nodig, net als mensen. Ze mogen hun eigen ritme aanhouden, dus er is ook geen belichting. Je hebt niet voor niets dag en nacht. We geven de planten ook geen afgemeten voeding. Ze kunnen uit de grond halen wat ze zelf nodig hebben. Net zoals dat bij mensen verschilt, kan dat bij planten ook verschillen.'

Alles voor de beste smaak

Door hun natuurlijke manier van telen, krijgen Janneke en Cees de beste smaak uit hun groenten, bloemen en kruiden. 'De rust en eigen voeding maken de smaak echt beter. De smaak en kwaliteit vind ik heel belangrijk, net zoals de houdbaarheid voor de chefs. Maar we willen deze smaak ook laten zien aan consumenten. Soms weten consumenten gewoon niet hoe iets smaakt of groeit.

Een kronkel in een groente is geen probleem, de smaak blijft hetzelfde. En je kunt vaak alles gebruiken. De meeste mensen gooien radijsblad vaak weg, maar dat kan gewoon nog door de salade. Dat proberen wij dan ook over te brengen, bijvoorbeeld door groenteboxen die we nu verkopen, dat is onze grootste afzetmarkt tijdens corona. Maar hopelijk kunnen we straks weer volop telen voor onze chefs!'