Oprichter Emile: ‘Frisdrank bestaat voor het grootste gedeelte uit water en we gaan geen water verplaatsen, was de gedachte meteen. Dus op het evenement kwamen we aan met een paar jerrycans siroop van fruit dat we hadden gered van de prullenbak. Daar maakten we toen de eerste vier smaken van. We lengden onze siropen ter plekke aan met water en hadden zo onze eerste frisdrank! We hadden minder verpakkingen en minder verplaatsingen. Het idee was dat we niks weg konden gooien. Van schil tot sap, alles wordt gebruikt. We wilden iets maken wat een probleem oplost. Toen zijn we verder gaan ontwikkelen en is het idee van de ‘fruitslagers’ ontstaan; zo noemen wij ons als frisdrankmakers.’
Als mijn frisdrank geen doel heeft, kan Coca-Cola het beter
Vlierbloesembos aanplanten voor siroop
‘Ik was zelf al veel met koken bezig en wilde kok worden,’ vertelt Emile. ‘Lekker spelen met ingrediënten, cola maken van afvalfruit, ijsthee met hop erin. Ik wilde smaken die mensen al kennen op een nieuwe manier samenvoegen. Maar niet voor een hip smaakje, ik wil graag een probleem tackelen. Als mijn frisdrank geen doel heeft, kan Coca-Cola het beter.
Emile pakt een citroen vast en kijkt ernaar. ‘Als je een citroen echt goed bekijkt als ‘fruitslager’, kun je er echt heel veel mee. Wij zeggen altijd: als je alles goed gebruikt, kun je er een heel café van draaien. Van de witte schil kun je zeep maken. Van het sap de frisdrank. Van het pulp de snoepjes die je de gasten bij vertrek meegeeft. Nu proberen we er ook papier mee te maken, als etiket op de fles. Dan is zowel de binnenkant als de buitenkant citroen. Zo blijven we bij ons idee: niets weggooien!’
Onze winst gaat in de zak van de natuur, in plaats van de mens
Wij gaan nu wilde kruiden inplanten bij boeren om de biodiversiteit te stimuleren. Zo hopen we het land te verbeteren. Later gebruiken we een deel van die kruiden voor onze frisdrank. Omdat de Nederlandse landbouw best wel een monocultuur is, gaan we die stekjes planten. Zo hebben we volgend jaar ook ons eigen vlierbloesembos.’
Vlierbloesem pluktoernooi
‘Van de vlierbloesem maken wij nu al een frisdrank. In het verleden plukten wij vlierbloesem tijdens ons vlierbloesem pluktoernooi. Nu krijgen we ons eigen bos, dat kost tijd. Maar door de tijd te nemen kunnen we ook echt wat bijdragen. We zullen dus niet alles plukken, want het is geven en nemen. We laten ongeveer een derde hangen. En zodra wij winst hebben, gaat dat in een boom of nieuw proces. Dat gaat dan in de zak van de natuur, in plaats van de zak van de mens. We proberen constructief bezig te zijn.’
Als niets mag mislukken, maak je ook niets spannends
Emile kan prima leven van zijn werk als frisdrankmaker. Emile: ‘Er moet ook gewoon salaris zijn voor iedereen. Maar daarnaast ben ik ook ontwerper en doe ik andere dingen. Veel mensen vinden het gek dat ik veel verschillende projecten doe, maar het doel is niet dat ik de baas ben en veel moet verdienen. We hebben als team een missie en ik ben oprichter. Het doel is als team bijdragen aan een goed systeem.’
Als je alles goed gebruikt, kun je er een heel café van draaien
Magnolia in je glas
Van wilde ijsthee tot dragon sour en van framboos laos tot peer en munt. Aan inspiratie ontbreekt het niet. ‘Er is heel veel te ontdekken wat smaken betreft. Met onze magnolia-siroop willen we mensen kennis laten maken met hun eigen voortuin. De Nederlandse bodem heeft zoveel meer te bieden. Als we dan testjes doen met het maken van smaken, moet er ook juist heel veel mislukken. Dat is het spanningsveld. Als niets mag mislukken met koken, maak je geen spannende dingen. Ik doe nu veel onderzoek naar zeewier, daar gaat binnenkort ook een frisdrank van komen.’
Van gember tot gekke bessen
‘Wij werken samen met bedrijven en makers uit de buurt. Daar krijgen wij bijvoorbeeld ook het restfruit van waarmee wij onze siropen maken. Zo werken we nu ook samen met limoncellomakers. Zij gebruiken alleen de buitenkant van de schil en gooien al hun sap weg. Dat is zonde. Wij maken daar weer onze siroop met citrus en basilicum van.’
