Als de bloemen hun kopjes weer boven de aarde uitsteken en de vogels met hun gezang hun territorium claimen, is dat bij uitstek het teken om de boel weer open te gooien en op orde te maken voor een nieuw seizoen. Ook mijn handen jeukten. 

Een rommelhuis

Toch ontstond er enige irritatie toen ik deze week voor de zoveelste keer de eeuwigdurende Marie Kondo opruimtips voorbij zag komen: pak het stelselmatig aan, geef alles een vaste plek, ruim op per categorie (kleding, boeken) in plaats van per kamer en bedenk bij alles wat er door je handen gaat of je er nog vreugde aan beleeft (does it spark joy?). Zo niet, dan kan het weg. En met weg bedoelen we tegenwoordig niet meer in de vuilnisbak maar: weggeven, verkopen of recyclen. Want dat jij er geen vreugde meer aan beleeft, betekent niet dat iemand anders er geen vreugde aan kan beleven. 

Misschien kwam de irritatie, omdat Marie Kondo sinds de geboorte van haar derde zoon zelf ook niet meer zo fanatiek opruimt. Ze leeft naar eigen zeggen in een ‘rommelhuis’. Of misschien kwam het omdat mijn vingers jeukten om aan de slag te gaan, maar ik er domweg geen tijd voor had, omdat er te veel andere zaken prioriteit hadden. 

Orde in de chaos

Het sorteren en wegdoen van kleding, boeken, tijdschriften, brillen, snoeren en kabels stond al weken hoog op mijn to-do-lijst, vooral omdat ik snakte naar een beetje orde in de chaos. Inmiddels was niet alleen mijn huis een ‘rommelhuis’, maar ook mijn computer en telefoon waren ‘rommelplekken’ waardoor het in mijn hoofd ook behoorlijk rommelig werd. 

Opruimen geeft nou eenmaal het gevoel dat je controle hebt over je omgeving, zo blijkt ook uit Amerikaans onderzoek. In een druk en chaotisch bestaan kan een omgeving die er voorspelbaar en netjes uitziet voor de nodige ruimte en rust zorgen. En dat wilde ik! 

Een schone straat

Niet alleen in mijn eigen huis, maar ook in mijn straat – zo merkte ik. Zodra de steigers na een vijf maanden durende verbouwing verdwenen waren, stortte ik me op mijn geveltuintje en het stuk stoep voor mijn huis en dat van mijn buren. 

Niks was zo bevredigend als het opruimen van bouwafval (drie vuilniszakken vol!) die de bouwvakkers achteloos hadden laten liggen (denk schroeven, spijkers, tie-raps, schuurpapier, isolatie strips, verfresten, zaagsel). Of het weer op orde krijgen van mijn tuintje, waar ik de bovenste laag aarde afschraapte omdat ik de giftige verfresten niet bij mijn biologische planten wilden hebben in verband met de bijen die er deze zomer van zouden eten.

Nieuwe rommel

Toch zakte de moed me in de schoenen toen de buurman voorstelde om mee te doen aan de wedstrijd voor de ‘Schoonste straat’ in de wijk. Het vervelende van opruimen is namelijk dat je het moet bijhouden. Als je even met je ogen knippert ontstaat er nieuwe rommel. Binnen in huis, maar buiten op straat al helemaal. Nog geen dag na mijn opruimpogingen had iemand alweer een leeg drinkkarton in mijn tuintje gezet, terwijl er 50 meter verderop een prullenbak is. 

En dan was er nog de eindeloze stroom ‘grofvuil’ die alle dagen van de week op de hoek van de straat wordt gedumpt: van oude kastdeuren tot volle kattenbakken met de drollen erin. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de buren regelmatig vanaf 1 hoog hun vuilniszak op straat gooiden richting de container. De rust en het gevoel van controle die opruimen beloofde, waren dan ver te zoeken. 

Goed voorbeeld doet goed volgen

Toch zei ik ja. Ik was in een optimistische bui en had ooit iemand horen zeggen: het is misschien niet mijn rommel, maar het is wel mijn aarde, dus ruim ik het op. Schouders eronder dus, want waarom zouden wij ons niet opwerpen om dit te doen. En: goed voorbeeld doet goed volgen toch? Ik kan dan ook niet wachten tot zowel de straat als mijn huis opgeruimd zijn en de ramen weer wagenwijd open kunnen. Ik weet alleen niet hoe strak ik het ga bijhouden…

Lees hier onze lijst van spullen die je vandaag nog zonder aarzeling kan wegdoen.

BinnensteBuiten en het platform hetkanWEL delen hun missie om zoveel mogelijk mensen te inspireren om op een toegankelijke manier bewuster te leven. Wyke en Asceline gidsen ons in de vorm van een tweewekelijks column door de de wereld van duurzaamheid.